GRAD I HRAM

Godinu-dve dana posle Antologije arhitekture i civilizacije Aleksandre Mokranjac, dela o kom sam i pisao i rado govorio na predstavljanjima – iščitavam njene nove eseje i studije u čijoj su žiži, očekivano, ponovo arhitektonski svetovi i sazvežđa. Arhitektura je tu, još jednom – glavni junak, počesto neshvaćen i skrajnut, pa i loupotrebljen od onih koji bi trebalo da o njemu/njoj najviše vode brigu... Arhitektura je, dakle, u središtu, opažajnom i misaonom fokusu autora, arhitektura sa svim svojim paralelnim i pratećim fenomenima, a naročito hotimičnim pre nego slučajnim previdima vezanim za, kako to često podvlači arhitekta Aleksandra Mokranjac, „konstitutivnu ulogu arhitekture u nastanku i razvoju civilizacije.“ Odakle takva privilegovana uloga arhitekture? Koliko god se i savremena arhitektonska produkcija i graditeljsko nasleđe kroz istoriju tretiraju najčešće u okvirima stilova i vladajućih umetničkih tokova – duha i ukusa vremena – svim tim estetsko-estetičkim podelama, poetikama i razmatranjima izmiče ona najbitnija komponenta. Etička... Etički aspekti arhitekture poseban su motivacioni sloj knjige Grad i Hram.(Akademik Branislav Mitrović)Kada je poznati teoretičar Čarls Landri razmatrao pojmove idealnog grada, zaključio je da su najbolja mesta ona koja imaju bogat sadržaj i iskustva, koja su, u suštini, dalekovida u svom konceptu. To je emotivno zadovoljavajući grad, ali nije grad emocija. A osećanja su ono što nas čini istovremeno ranjivim i uzvišenim – o čemu govori ova knjiga.(Petar V. Arbutina)Nagrada ULUPUDS-a za doprinos istoriji i teoriji umetnosti.