GAVRAN

Uzbudljiva istorija prevođenja Gavrana sa engleskog na srpski jezik, duža od jednog veka. Prevođenje kao strast, kao samo pisanje pesme. Koliko izazova i neočekivanih dosluha u srpskom jeziku, u odgonetanju donjih, skrivenih tajnih stihova čudesno povezanih u osamnaest strofa.

Posle Gavrana na engleskom, nižu se i ukrštaju prevodi na srpski jezik. Pohvala Edgaru Alanu Pou i njegovoj vrhunskoj pesmi, u isti čas i u istim koricama, pohvala je i njenim prevodiocima: Nika Grujić Ognjan (1878), Milorad (Popović) Šapčanin (1882), Svetislav Stefanović (1903), Jovan Ćirilov (1952), Trifun Đukić (1965), Vladeta Košutić (1972), Kolja Mićević (1972), Branimir Živojinović (1979), Kolja Mićević (2006).

Pored predgovora koji je potpisao Simon Simonovic, štampan je i esej E. A. Poa “Filozofija kompozicije” (1845) koji je 1963. preveo Božidar Markovic i predstavlja pesnicki manifest pisca u kome “tumaci šta je pesnik hteo da kaže”, pišuci “Gavrana”. Knjiga je dobila i odgovarajucu tehnicku opremu za bibliofilsko izdanje. Na koricama je slika akademika Vladimira Velickovica “Gavran” iz 1998. godine, a uz tekst su ilustracije francuskog slikara Gistava Dorea (1832-1883).